afooshtehnatanz

(این وبلاگ فقط مختص به محله افوشته نمیباشد از دیگر نقاط مختلف باغ شهر تاریخی نطنز هم مطالب و تصاویر وکلیپ گذاشته میشود)

afooshtehnatanz

(این وبلاگ فقط مختص به محله افوشته نمیباشد از دیگر نقاط مختلف باغ شهر تاریخی نطنز هم مطالب و تصاویر وکلیپ گذاشته میشود)

مشخصات بلاگ
آخرین نظرات
  • ۱۶ شهریور ۹۸، ۰۲:۵۲ - رضایی
    سلام
  • ۲۸ اسفند ۹۷، ۱۱:۰۸ - دخـترکــِ بی نام :))
    مبارک:))))
نویسندگان



بقعه شیخ عبدالصمد نطنزی:

بنای این بقعه با مسجد جمعه چنان مربوط و متصل است که به نظر می‌رسد مقارن یکدیگر یعنی در سال ۷۰۷ هجری ساخته شده‌اند. محور اصلی بقعه و محراب آن که با محور مسجد نزدیک به ۱۰ درجه انحراف دارد و نیز موقعیت راهرو، مقبره و دهلیز مسجد دلیل دیگری است برآن که هر دو بنا در یک زمان ساخته شده‌اند. گنبد این بقعه هرمی شکل و هشت ضلعی است. براساس لوحه‌ای در بقعه شیخ عبدالصمد، ساخت این بقعه به اسماعیل بنای اصفهانی نسبت داده شده‌است.

در راهرو مشترک مسجد و مقبره شیخ عبدالصمد سردر مخصوصی برای خانقاه ساخته شده که کتیبه آجری آن به خط ثلث برجسته به خوبی قابل خواندن است. برضریح چوبی روی آرامگاه شیخ عبدالصمد نیز کتیبه‌ای به خط ثلث به چشم می‌خورد با این مضمون «عمل استاد حسین بن استاد اسماعیل سرشگی النطنزی فی تاریخ نه اربع و سنین و الف سنه ۱۰۶۴ کتیبه عبداللطیف.» و بر لوح سنگی روی قبر شیخ چنین حکاکی شده‌است: «هذا الغفور الرحیم الرحمن اللهم صل علی النبی و الولی و الحسن و الحسین و العباد و الباقر و الصادق و الجعفر و الکاظم الموسی و الرضا و التقی و النقی و العسگری و الحجته القائم محمدالمهدی الغازی صاحب الزمان (عج)» "همت مصروف داشت عصمت پناه صالحه خدیجه سلطان بنت شمس طلا در سنه ۱۰۴۵ و این اثر خیر از او باقی ماند.

www.dalahoo.comگفتنی است؛ قسمتی از بالای محراب آرامگاه شیخ عبدالصمد هم اکنون در موزه ویکتوریا و آلبرت لندن نگهداری می‌شود. قسمت‌هایی از این محراب در اواخر قرن گذشته به سرقت رفته بود.

مسجد جامع نطنز

مسجد جمعه یا مسجد جامع نطنز مجموعه‌ای از چندین بنا است که این بناها در دوران الجایتو خدابنده و پسرش ابوسعید بهادرخان به ترتیب زیر ساخته شده‌است

مسجد جمعه (جامع):

بنای تاریخی نامبرده شده یکی از شاخص ترین بنای موجود در شهرستان نطنز می باشد که به شماره ۱۸۸ در مورخه ۱۸/۴/۱۳۱۱ در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است. در قسمت درب جنوبی مسجد، کتیبه ای به خط مینایی توضیحات مختصری را در مورد بنا به بازدید کنندگان می دهد.

مسجد جمعه یا مسجد جامع نطنز مجموعه‌ای از چندین بنا است که این بناها در دوران الجایتو خدابنده و پسرش ابوسعید بهادرخان به ترتیب زیر ساخته شده‌است: - مسجد بین سالهای ۷۰۴ تا ۷۰۹ هجری. - بقعه شیخ عبدالصمد به سال ۷۰۷ هجری. - ایوان جلوخان خانقاه در سال ۷۱۶ و ۸۱۷ هجری. - مناره که تاریخ پایان بنای آن سال ۷۲۵ هجری نوشته شده‌است.

www.dalahoo.comیکی از مورخان به نام «آندره گدار» درباره بنای مسجد جمعه نطنز که از نظر سبک معماری در نوع خود کم نظیر است و نشانه‌هایی از معماری چند دوره را در خود حفظ کرده‌است، می‌نویسد: «مسجد که نسبتاً از خرابی محفوظ مانده مرکب است از یک شبستان هشت ضلعی گنبددار مشرف برصحنی که چهار ایوان دارد. اضلاع صحن را دهلیزها و نمازخانه‌های مختلف به هم متصل می‌سازد. این مسجد از سمت شمال و مشرق و جنوب محدود است به کوچه باریکی که چون به مدخل بزرگ مسجد و مقابل مناره و درگاه خانقاه می‌رسد، وسعت یافته مبدل به میدان کوچکی می‌شود. در سمت غرب ویرانه خانقاه دیده می‌شود، مسجد ۳ مدخل دارد، یک مدخل جنوبی و دو مدخل شمالی، مدخل‌های سمت شمال هم سطح حیاط هستند، ولی مدخل جنوبی دهلیزی است که با ۱۲ پله بلند به کف راهرو مسجد می‌رسد...» از نقاط دیدنی مسجد، مکانی در میان صحن مسجد است که با چند پله به کانال قنات آبی می‌رسد که از زیربنای مسجد عبور می‌کند. اصل بنای مسجد با آجر و ملات ساخته و با آهک پوشیده شده‌است. برپهنه چندین کتیبه و سنگ نبشته در گوشه و کنار مسجد، تاریخ تعمیرات، بانیان، معماران و استادان مجرب و مشهوری که در مرمت و بازسازی این مسجد فعالیت داشته اند؛ به خوبی عنوان شده‌است.

www.dalahoo.com


در شهرستان نطنز، در شمال اصفهان بر یک ارتفاع بلند گنبدی از دور قابل مشاهده ست که به آن «گنبد باز» می‌گویند.
درباره این گنبد و درباره باز «لوند» محبوب و معروف‌ترین باز شکاری شاه عباس اول، افسانه‌های زیادی بر سر زبان‌هاست. اما معرف‌ترین آن که خیلی هم مورد استناد و بازنشر قرار می‌گیرد و خالی از واقعیت است، این‌است که در سفر شاه به این منطقه برای شکار، شاه ظرف آبی از جویی پر کرد تا بنوشد. اما به محض آن‌که ظرف را بر لب خود نزدیک کرد، باز پرواز کرد و ظرف آب را ریخت. شاه دوباره ظرف را پر کرد و دوباره باز ریخت و وقتی این اتفاق برای بار سوم تکرار شد، شاه عصبانی شد و باز محبوب خود را کشت. اما پس از کشته‌شدن باز، متوجه شد ماری در سرچشمه این جوی که شاه ظرف آب خود را از آن پر می‌کرد، زهر ریخته. شاه از کرده خود پشیمان شد اما پشیمانی سودی نداشت. بعد از آن دستور داد باز را بلندترین نقطه خاک کنند و روی آن هم گنبد بسازند.
اما این داستان یک افسانه و برساخته ذهن آدم‌های علاقه‌مند به این‌گونه خیال‌بافی‌هاست. چه آن‌که زهر مار اصولا پس از نیش‌زدن و از طریق دندان‌های این حیوان قابلیت ورود به بدن و مسموم کردن انسان را دارد، نه از طریق ریخته‌شدن در آب.

اما حقیقت داستان این گنبد و آن باز در کتاب زندگانی شاه‌عباس اول تألیف نصرالله فلسفی چنین آمده است که: شاه‌عباس برای شکار بیشتر به گیلان و مازندران و گرگان و خراسان و برای شکار پرندگان، به اطراف اصفهان و کاشان مثل لنجان و نطنز می‌رفت. 
شاه به‌شکار پرندگان علاقه زیادی داشت و صید پرندگان بیشتر به‌وسیله بازهای شکاری صورت می‌گرفت و همه سال حکام ولایات از هرجا بازهای شکاری فراوان برای او می‌فرستادند. 
گاهی فرستادگان مخصوصش از کشورهای بیگانه مانند روسیه و ترکستان بازهای شکاری جَلد و چابک به‌ایران می‌آوردند. 
 یکی از بازهای شکاری شاه‌عباس بازی بود معروف به باز «لَوَند» و این باز را به‌علت جَلدی و چالاکی‌اش به‌این نام می‌خوانده است. 

شاه عباس صفوی، این باز بی‌باک چابک را از سایر باز‌ها بیشتر دوست می‌داشت و بر حسب اتفاق، در سال ۱۰۰۱ هجری قمری، هنگامی‌که از اصفهان به‌قزوین می‌رفت، باز لوند در نزدیکی محله قصبه نطنز مرد و شاه به علت علاقه فراوانی که به‌این باز داشت فرمان داد تا برفراز کوهی برجی به یادگار آن بنا کردند و این برج که هنوز پا برجا است به «گنبد باز» معروف است. 

لازم به یادآوری است که نگارنده کتاب زندگانی شاه‌عباس اول، موضوع باز لوند را از کتاب نقاوه‌الآثار ذکرالاخیار محمود ابن هدایت‌ الله افوشته‌ای نطنزی، مورخ بزرگ زمان شاه‌عباس آورده است. 

گنبد باز شکاری به شماره ۶۴۴ در تاریخ بیست و دوم فروردین سال ۱۳۴۶ در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده است.